Altı ay önce seyahat tarzımızda devrim yaratacak bir gezi planlamaya başladık. Kendi trekimizi, normal yollardan uzakta, gerçekten dövülmüş yoldan planlamak istedik. Moğolistan’da düz arazide olan nehirleri arayarak başladım. Nehirler, biraz sinek balıkçılığı yapabilmem için balıklara sahip olmak zorundaydı ve ayrıca gezgin radarından uzakta olmaları gerekiyordu. Google Haritalar’ı aradım ve Orta Moğolistan’ın Arkhangai eyaletinde Chulut Nehri’ni buldum.
Chulut Sum’dan Tarak’a Trekking’i daha büyük bir haritada görüntüleyin
Turistler Arkhangai’ye, çoğunlukla White Lake’i kontrol etmek için geliyor, ancak konuştuğumuz kimse planladığımız trek yapmamıştı. Chulut Sum adlı uykulu, kırsal bir miktar (küçük Moğol köyü) özel bir otomobil almak istedik, burada Chulut Nehri boyunca destansı trekimize Terkhiin Tsagaan Nuur’a (Beyaz Göl) başlayacağız.
Ben Bayara ile, yerel bir Arkhangai balıkçı
Biz Tsetserleg (Arkhangai eyaletinin başkenti) geldiğimizde, Fairfield Guest House’da teslim ettik ve yaptığımız için inanılmaz memnunuz. Orada personel son derece değerli ve bilgi dolu. Hatta beni planlanan programımızın lojistiğine yardımcı olan yerel bir balıkçı Bayara ile temas ettirdiler (tüm yol boyunca yürüyeceğimiz çılgınca olduğunu düşünmesine rağmen!).
Fairfield’dan topografik haritalar satın aldıktan ve son rotamızı planladıktan sonra, Bayara bize yol için füme bir balık verdi ve hatta bize küçük Chulut kasabasına (kolay bir başarı değildi) bir yolculuk buldu. Otomobil atladık ve yoldaydık.
Chulut Sum’a yolculuğumuz (bu iyi asfalt yol uzun sürmedi!)
Yürüyüş başlıyor…
Chulut toplamına düştükten hemen sonra ne kadar “orada” olduğumuzu fark ettik. Herkes yabancıları görmek için çok ilgileniyor gibiydi ve eminim ki ne kadar yürüdüğümüzü söylediğimizde Bayara’nın akıl sağlığımız için sorununu paylaştı.
Yağmurların üstümüzde kapanmadan önce ilk gün yaklaşık bir saat kadar yürüyebildik ve önümüzdeki 8 gün boyunca ne olacağını öngörecek bir rutin olan kamp kurmak zorunda kaldık.
İlk kampımız – bu bulutlara bakın!
O ilk gece iki ailemiz bize bir ziyaret ödedi. Birincisi, bize bir ateş yaktı ve bize çok güçlü peynirler büyük bir torba (ki biz dürüst olmak için zor bir zaman vardı) ve ev yapımı yoğurt büyük bir küvet sağladı. Ayrıca ertesi sabah kahvaltı için GER (geleneksel göçebe ev) oraya gelmeye davet ettiler.
Bozkır üzerinde Kanada!
İkinci aile bir motosikletle geldi ve bize ateş ahşabı dolu bir demet verdi ve baba hızla motosikletine yapıştığı Kanada çıkartmaları ile karşılık verdik. Her gün bize hediyeler getiren Moğol ziyaretçilerin bu günlük ritüeli hoş bir sürpriz oldu. Biz neredeyse bir gece bize bir tür teklif getiren en az bir aile olmadan bir gece uyudum. Her seferinde bir Kanada çıkartması verirsek, bu bölgeye Mongolia’nın Sticks’inde bu bölgeye giderseniz, muhtemelen Kanada çıkartmalarıyla birlikte çok fazla motosiklet göreceksiniz!
İkinci tekliflerimiz… ateş ahşabı!
Yol boyunca tanıştığımız çok sayıda yerel aileden biriyle
Bu fantastik yolculukta bizim için norm haline gelecekti. Her gün birkaç saat boyunca yürürüz, yağmurdan kaçınmak için dururduk ve sonra gökyüzü temizlendiğinde, gülümseyen bir yerel aile bize peynir, bisküvi veya yakacak odun hediyeleriyle duş alırdı. Çok daha fazla peynir, Arag (fermente kısrak sütü), at eti, ekmek ve atıştırmalık verilen çok sayıda GER’ye davet edildik. Gezinin bu kısmı gerçekten beklemediğimiz müthiş bir fayda oldu. Bölgedeki göçebe ailelerle yapabildiğimiz otantik deneyimler çok minnettar olduğumuz bir şey.
“Bozkır açık bir şekilde çarpıcı.”
Çarpıcı manzaralar beklemiştik, ama Moğol bozkırının ne kadar muhteşem olduğu için gerçekten hazırlıklı olamazdık. Yukarıdaki karanlık bulutların altında bile, bir güneş ışığı şeridi bulutları delirdi ve sonsuza dek uzanmış gibi görünen bir elektrikli yeşil tepki panoraması ile ödüllendiriliriz. Moğol kırsal olan Majesty’nin tam huşu içindeydik. Büyük güzelliğini tartışamazsınız.
Geniş, açık Moğol bozkır
Lezzetli balık yemeğimiz
Öğleden sonraları, kampımızı kurduktan sonra, Darip’in yeni Kindle’ında kitap okurken oturup beni izlerken biraz sinek balıkçılığı yapardım. Geride düz bir otlaktan başka bir şey olmadan çizgimi dökmek harikaydıBen, balıkla dolu acele bir nehre. İlk birkaç gün boyunca, neredeyse her oyuncu bir hit oldu ve ben küçük balık bol indi (biz bir lenok – lezzetli yedik!).
Chulut Nehri balık avı – ne bir manzara!
Yağmur tamamen temizlendiği ve güneşin ufka daldığı ve bulutları yavaşça berrak bir pembeye boyadığı belirli bir akşam vardı. Yukarı baktığımda çizgimi aynaya yansıtan suları yansıtan ve kampımızda parıldayan fantastik bir gökkuşağı vardı. O an saf mükemmellikti ve sonsuza dek bizimle kalacak.
“Saf mükemmellik anı”
Çift gökkuşağı sonuna kadar!
Ne yazık ki bu balıkçılık gezisinde bana karşı iki şey vardı. İlk olarak, Tsetserleg’de daha büyük sinekler satın alabilmeyi umuyordum, ancak bulunamayacak hiçbir şey yoktu, bu yüzden aslında küçük sineklerle küçük balıklar için balık tutuyordum (büyük balık fare desenleri alıyor!). İkincisi, günlük yağmurlar üçüncü güne kadar nehre su bastı ve çamurlu sulardan herhangi bir balık çekmeyi çok zorlaştırdı. Ama benim için önemli değildi, sadece atlar ve uzaktan keçilerden başka bir şey duymak ve duymamak, yakında unutmayacağım bir sinek balıkçılık deneyimiydi.
Bundan daha iyi olamaz!
Yolculuğumuzun sonuna yaklaşarak oldukça yoruluyorduk. Biraz yağmur yağmıştık ve çadırımız% 100 su geçirmez olmasına rağmen (Tanrıya şükür), acımasız vurma uyumayı zorlaştırdı. Her gün, güneşin sabah parlayacağı zaman, üzerinde bulunduğumuz olağanüstü yolculukla gençleştik ve enerjilendirildik, ama yavaş yavaş gazınız tükeniyorduk. Ayaklarımız kabarıktı ve bedenlerimiz ağrıyordu. Dondurularak kurutulmuş yemekler ve iz karışımı yemek yenilikini kaybediyordu ve yumuşak bir yatak ve pişmiş bir yemek istiyorduk. Ayrıca, 6 günlük bir Gobi çöl turundan doğrudan geliyor, tam anlamıyla 2 hafta içinde bir duş almıştık!
O nehir banyo yapmak için çok soğuk!
Yani, 8 ve son gün, biz kıçımızı yürüdü! Biz 44 km yürüdü, biz Tsuman Nehri ulaşır ulaşır biz Tarak’a ulaşıncaya kadar kesintisiz. Rocky Hills üzerinde bir günde 44 km yorucu! Yoğun ve ayaklarımız pratik olarak sonunda parçalanıyordu. Bir tepenin üzerinden (20 km yürüdükten sonra) geldi ve uzaktan Tiniat’ı görebiliyorduk. “Şimdi çok uzak değil!” Diye düşündük. Ama kasaba aslında hala 20 km uzaklıktaydı ve ufuktaki bina kümesi gibi bu serap takip ederek devam etmeye devam ettik.
“Bir günde 44 kilometre… yorucu!”
Biz Tarak’a (White Lake’de bir kasaba) vardık. Biz mağazadan bir grup yiyecek satın aldı ve biz aslında biz sadece yatakta dışarı vegged (biraz pis) bir otel bulundu. YATAK! Rahat değildi ama geçen hafta boyunca çöktüğümüz 2 cm kalınlığında uyku pedinden daha iyi hissettirdi. İşte bu, şimdiye kadar yaptığımız en fantastik trek tamamlandı.
Yorucu son gün – 44kms!
Yürüyüşün kendisi hayal edebileceğimizden çok daha fazlaydı. Çok sayıda dost aileyle tanıştık, bizi geçerek damgalayan yarı vahşi atları izledik, nehirler ve tepelerde, yak ve keçi ve koyun sürüleri boyunca, tüm yol boyunca balık tutma ve kamp yoluyla yola çıktık. Kesinlikle inanılmazdı. Yağmur acımasızdı ve o sırada bizi kızdırsa da, yol boyunca yaşadığımız deneyimleri gerçekten yok etmedi.
Bir adam ve atı
Bu gezi bizim ve sadece bizim. Biz planladık ve mükemmelliğe gerçekleştirdik ve ikimiz de başardıklarımızdan gerçekten memnun kaldık. Bu “iz” veya “tur” değildi. Sadece gebe kalmadan tamamlamaya, yoldaki keçiler için optimal macera ve bunu yapmak için çaba gösterdiğimiz için o kadar memnunuz ve şimdi deneyimlerimizi bu fantastikte gezmek isteyen diğer insanlarla paylaşabiliriz ülke. Moğolistan tamamen göçebe yaşam tarzı ile ilgilidir ve bu geziden sonra yaşadığımızı hissediyoruz.
Moğolistan’a seyahat etme hakkında çok daha fazla bilgi için Moğolistan Sırt Çantası Kılavuzumuza göz atın.
Herkes bir videoyu sever… kontrol edin!
Beğeniyor mu? İğnele! ?
Feragatname: Yoldaki Keçiler, Amazon Ortak ve diğer bazı perakendeciler için bir ortaklıktır. Bu, blogumuzdaki bağlantıları tıklarsanız ve bu perakendecilerden satın alırsanız komisyon kazanmamız anlamına gelir.